Een wereld van verschil!

Jessie de Wild, vrijwilligster Cross Borders Nepal.

"Alleen al een glimlach op iemands gezicht toveren, omdat je ze even aandacht geeft, is een kleine, maar o zo belangrijke en waardevolle gift!"

 

6.50 uur, de wekker gaat. Mijn eerste vrijwillige werkdag op de Khagendra New Life Centre gaat van start! Meervoudige gehandicapten verblijven hier dag en nacht. Wat me te wachten staat, geen idee. Maar als ik nu terugblik op deze dag, kan ik 5 november 2017 als meest heftige en tevens meest bijzondere dag uit mijn leven bestempelen.

 

René Veldt had me twee dagen geleden rondgeleid, en ik voelde me gelijk thuis op deze plek. Zeer vriendelijke mensen, erg aardige staf en een rustige omgeving (wat je maar zelden vindt in Kathmandu). Toch schrok ik van de beperkingen in de Nepaleese gehandicaptenzorg. In totaal zijn tien stafleden voor 60 bewoners aanwezig, waardoor de primaire behoeften als eten en iedereen elke dag uit bed halen hele opgaves zijn. Toen ik deze omstandigheden eergisteren zag, wilde ik gelijk aan de slag. Er is genoeg werk te doen!

 

Toen ik vandaag zonder Rene binnenstapte, werd ik nogmaals  hartelijk ontvangen. Ik werd gelijk aan het werk gezet in de verstandelijk gehandicapten kooi: een glazen kamer waar circa 10 verstandelijke gehandicapten eten krijgen en de rest van de dag uitzitten. Deze mensen kunnen niet praten, zijn zeer spastisch en hebben tics als gillen en spugen. Hen eten geven was dus niet altijd even makkelijk, maar uiteindelijk wel gelukt! :)

 

Vervolgens werd gevraagd of ik kon helpen met het wassen van een vrouw die verlamd was tot haar hoofd. Het wassen werd volkomen in het openbaar gedaan. Geen enkele privacy. Toch zag je de grote waardering bij deze mensen. Een wasbeurt is niet elke dag aan de orde. Een meisje van acht jaar zat zo intens onder de vliegen, dat ik me afvroeg hoe lang ze al geen douche meer had gehad. Achteraf bleek ze een ziekte te hebben waar dus vliegen op af komen en zit ze dus de hele dag een beetje buiten met vliegen om haar heen.

 

En dit zijn maar enkele heftige voorbeelden die ik deze eerste dag heb meegemaakt. Ik ben blij dat ik een steentje bij kan dragen op gebied van koken, eten geven, wassen, schoonmaken, met de bewoners lachen en hen vermaken, om zo het leven een stukje dragelijker te maken.

 

Wat nog gezegd moet worden, is dat deze plek een paradijs is voor gehandicapten. Als je geboren wordt met een handicap in de bergen, is het normaal dat je opgesloten wordt in een box. Hier hebben deze mensen nog vrienden, kunnen naar buiten/naar binnen en krijgen genoeg te eten.

 

Na een mooie, indrukwekkende dag voelde ik me erg voldaan. Alle bewoners en staff stelden het zo op prijs dat ik er was. Alleen al een glimlach op iemands gezicht toveren, omdat je ze even aandacht geeft, is een kleine, maar o zo belangrijke en waardevolle gift! Wie weet dat ik in deze drie maanden door kleine dingen te doen een verschil kan maken.

 

 

Jessie de Wild, vrijwilligster Cross Borders Nepal.